ظروف چدنی تاریخچه ای غنی دارند که قرن ها طول می کشد. منشا چدن را می توان به چین باستان ردیابی کرد، جایی که همانطور که می دانیم برای اولین بار در زمان سلسله هان (202 قبل از میلاد - 220 پس از میلاد) از آن استفاده شد. با این حال، تا قرن 18 بود که ظروف چدنی در اروپا و ایالات متحده رایج شد.
فرآیند ساخت ظروف چدنی شامل ذوب آهن و ریختن آن در قالب است. محصول به دست آمده قوی، بادوام است و گرما را به خوبی حفظ می کند. این باعث می شود آن را برای پخت و پز و پخت ایده آل کند.
در طول قرن نوزدهم، ظروف چدنی در بسیاری از خانوادهها، بهویژه در مناطق روستایی به یک عنصر اصلی تبدیل شد. مقرون به صرفه بودن و تطبیق پذیری آن، آن را به گزینه ای محبوب برای پخت و پز غذا روی آتش تبدیل کرده است. معمولاً برای سرخ کردن، پختن و حتی درست کردن خورش استفاده می شد.
با پیشرفت تکنولوژی، ظروف چدنی دستخوش پیشرفت های مختلفی شدند. در قرن بیستم، تولیدکنندگان شروع به میناکاری سطوح قابلمه ها و تابه های چدنی کردند. این یک لایه محافظ اضافه کرد و تمیز کردن آنها را آسان تر کرد.
علاوه بر این، ظروف چدنی تقریباً برای همه انواع مختلف دوستانه هستند
اجاق گاز روی اجاق گازهای مدرن
با این حال، با ظهور ظروف نچسب در اواسط قرن بیستم، محبوبیت ظروف چدنی کاهش یافت. تابه های نچسب به عنوان تمیز کردن آسان تر و نیاز به روغن کمتری برای پخت و پز به بازار عرضه شدند. با وجود این، ظروف چدنی هرگز به طور کامل از آشپزخانههای سرتاسر جهان ناپدید نشدند. در سالهای اخیر، توجه دوباره به ظروف چدنی افزایش یافته است. مردم از دوام، یکنواخت توزیع گرما و توانایی حفظ طعم آن قدردانی می کنند. ظروف چدنی در حال حاضر توسط بسیاری از سرآشپزهای حرفه ای و آشپزهای خانگی به عنوان یکی از لوازم اصلی آشپزخانه در نظر گرفته می شود. امروزه، ظروف چدنی نه تنها برای روش های پخت سنتی، بلکه به عنوان یک ابزار همه کاره برای کباب کردن، سرخ کردن و حتی پختن استفاده می شود. این ظروف به نمادی از صنعت با کیفیت تبدیل شده است و اغلب به عنوان میراثی ارزشمند از طریق نسل ها به ارث رسیده است. در نتیجه، تاریخچه ظروف چدنی گواهی بر جذابیت و مفید بودن آن در آشپزخانه است. چدن از خاستگاه باستانی تا تجدید حیات مدرن آن همچنان ابزاری محبوب و ضروری برای سرآشپزها و آشپزهای خانگی در سراسر جهان است.