ظروف چدنی با روکش لعابی از ترکیب خاصی از فازهای چدنی از جمله فریت و پرلیت ساخته می شوند. فریت یک فاز نرم و انعطاف پذیر است، در حالی که پرلیت فریت و سمنتیت را ترکیب می کند و به آن استحکام و سختی می دهد.
در فرآیند اعمال پوشش مینا بر روی چدن، درک ساختار متالوگرافی برای اطمینان از چسبندگی و دوام بهینه بسیار مهم است. این پست وبلاگ ساختار متالوگرافی چدن را بررسی می کند، به طور خاص بر روی لایه هایی که به کاربرد موفقیت آمیز پوشش مینا کمک می کنند، تمرکز می کند.
برای پوشش مینا، چدن باید دارای نسبت متعادلی از فریت و پرلیت باشد. این ترکیب پایه محکمی برای چسبیدن مینا به آن ایجاد می کند و دوام پوشش را تضمین می کند. فاز فریت به جذب و توزیع یکنواخت گرما کمک می کند، در حالی که فاز پرلیت به استحکام و مقاومت در برابر سایش می افزاید.
علاوه بر فریت و پرلیت، عناصر دیگری مانند کربن، سیلیکون و منگنز نقش تعیین کننده ای دارند. محتوای کربن برای ایجاد استحکام و جلوگیری از شکنندگی باید متوسط باشد. سیلیکون به چسبندگی پوشش مینا کمک می کند، در حالی که منگنز استحکام و چقرمگی کلی چدن را افزایش می دهد.
به طور خلاصه، یک ترکیب ایده آل برای ظروف چدنی با پوشش لعابی شامل نسبت متعادل فریت و پرلیت، محتوای کربن متوسط و وجود سیلیکون و منگنز است. این ترکیب پوشش لعابی بادوام، توزیع یکنواخت گرما و عملکرد طولانی مدت ظروف را تضمین می کند